photo moda_zps80a088f8.jpg  photo art_zps34be7ee8.jpg  photo bookkopia_zps859ae36a.jpg  photo Beznazwy1kopia_zps00c4458c.jpg  photo tekstykopia_zpsd32a1574.jpg  photo dom_zps47b17e93.jpg  photo lifestyle_zpsb46220d1.jpg  photo bkopia_zpsd98d996f.jpg  photo Beznbsptytu1420ukopia_zps2bc89d34.jpg

 

02 lutego 2014

photography - Rose

Potrzeba ekspresji, w moim przypadku jest ogromna i nie przekłada się na jedną dziecinę życia. Zawsze chciałam więcej, bardziej, mocniej, dalej, ciekawość prowadziła mnie do różnych miejsc i sytuacji, nie zawsze dobrych, ale nie żałuję.

Jednak nie mam zamiaru pisać tu żadnych retrospekcji, a o sposobach wyrażania siebie.Zawsze miałam słabość do sztuki i wszelkich osób z nią związanych, młodzi pisarze i artyści sprawiali, że miękły mi kolana, a rozmowy z nimi przeciągały się  do samego rana, kończąc się różnie:P

Zarówno pisanie, jak i sztuki wizualne, czyli malarstwo, grafika, fotografia bardzo silnie się ze sobą przenikały. Był okres, że bardzo dużo pisałam, był okres poezji i okres łapania garba na płótnami, obecnie najwięcej wylewam na kartki, a właściwie moją internetową przestrzeń, jednak w czeluściach komputera odnalazłam stare fotografie, których nie mieliście okazji chyba zobaczyć.
Zdjęcia były robione w starych wnętrzach, które kocham najbardziej, mam do nich duży sentyment. Fotografie te mimo upływu czasu cały czas mi się podobają, a znaczy to, że są dobre, nieskromne to wiem na prawdę bardzo krytyczna, w stosunku do własnej osoby i wiem co piszę:)

Zresztą oceńcie sami czy mam rację.











20 komentarzy:

  1. Ile masz lat?

    OdpowiedzUsuń
  2. Odpowiedzi
    1. zasadniczo dużo w kontekście oceny tego, co piszesz. mentalność nastolatki i jej doświadczeń, a raczej sposobu ich pojmowania, znacznie odbiega od trzydziestolatki, itd. abstrahując generalnie od ciężaru tych doświadczeń. stąd moje pytanie. być może zbyt obcesowo zadane.

      Usuń
    2. nie jestem trzydziestolatką, dlatego nie znajdziesz tutaj jej mentalności, a ten tekst miał tak brzmieć, gdyż zdjęcia pochodzą z okresu kiedy byłam jeszcze nastolatką (tak już nie jestem) i właśnie tego ducha miał oddawać, jak widzę cel osiągnięty:)
      ps czy ten komentarz odnosi się do tego posta, czy do całego bloga?

      Usuń
    3. to komentarz tylko do tego postu, reszty bloga nie znam. natomiast post odbieram jako potrzebę samodefiniowania, jakiegoś przymiotnikowego określenia siebie, która wydaje mi się charakterystyczna dla osób dojrzewających, dorastających. Chociaż z drugiej strony czym jest niby dojrzewanie/dorastanie? Być może to tylko argument, który ma nas wcisnąć w jakieś sztywne ramy ( "dorośnij wreszcie!").
      Pozdrawiam Ania

      Usuń
    4. trafnie napisane, myślę, że masz w tym trochę racji, bo mimo, ze ten okres mam już za sobą, to jeszcze gdzieś tam siedzi potrzeba, jak to określiłaś samopoznania, jednak pojawia się ona coraz rzadziej, czy to oznacza że dorastam?! :)

      Co do tych sztywnych ram to złożone zagadnienie, jednak ja uważam, ze nawet osoby dorosłe, w sensie społecznym, powinny sobie pozwolić na chwilę nonszalancji, to zdrowe, pozwolenie sobie na takie oderwanie od codzienności i wymagań jakie ona co dzień przed nami stawia.

      pozdrawiam serdecznie
      Karolina

      Usuń
    5. Obyś więc nigdy nie zatraciła tej potrzeby samopoznawania. Wydaje mi się, że to siła napędowa dla kreatywnego myślenia, co w przypadku osób odczuwających potrzebę tworzenia jest szczególnie ważne.
      Bardzo miło mi się z Tobą pisało.
      Myślę, że jeszcze tu zajrzę, zaskoczyć się czymś ładnym. Tak więc do zobaczenia.

      Usuń
    6. I wzajemnie, mnie również miło było popisać z kimś bez wylewania jadu i złości, co tak często obecnie w przestrzeni internetowej niestety się zdarza:(
      zapraszam jak najczęściej, też mam nadzieję, że czymś miłym Cię zaskoczę
      pozdrawiam
      udanego dnia

      Usuń
  3. bardzo interesujące ujęcia :) fajnie, że powracasz do dawnych sesji, ja też niedawno odkryłam kilka swoich starych i ciekawie jest je oglądać po dłuższym czasie. :)

    Buziaki,
    Style Junkie

    OdpowiedzUsuń
  4. Ten komentarz został usunięty przez administratora bloga.

    OdpowiedzUsuń
  5. Totalnie genialnie!!!

    z pozdrowieniami:*
    Ola z Fashiondoll.pl

    OdpowiedzUsuń
  6. fajnie ze sie wam podoba
    pozdrawiam

    kissy;*

    OdpowiedzUsuń
  7. Zdjęcia są niesamowite, a poza tym świetnie piszesz!
    obserwuję, bo naprawdę u Ciebie jest ciekawie

    OdpowiedzUsuń
  8. nie czuję tego, według mnie fotki w starych budynkach muszą mieć klimat, i przede wszystkim muszą być pięknie sfotografowane, inaczej jest powierzchownie i nieestetycznie. Ale sama idea fajna. Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  9. Chyba biało-czarne byłyby lepsze. Ta zieleń ścian trochę mi nie gra...

    OdpowiedzUsuń
  10. o gustach się nie dyskutuje:)
    czarno-białe też są, ale podzieliłam je na dwie części, w tej są kolorowe
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za komentarze.
Spam jest notorycznie ignoruje
Kara